Γράφει ο Καβαρλής Γ. Δημήτριος
Υποψήφιος Βουλευτής
Β΄ Θεσσαλονίκης
Το ελληνικό θέατρο καθώς και ο κινηματογράφος έχουν πολλά να
μας πουν για τις μέρες αυτές που ζούμε στην Ελλάδα.
Θυμηθείτε τον Θανάση Βέγγο με την ατάκα του «πελάτες μου»,
τι ομορφιά να βγαίνουν από τα χείλη ενός τέτοιου ηθοποιού λέξεις οικονομικού,
κοινωνικού και πολιτισμικού ενδιαφέροντος. Σεβόταν τους ανθρώπους που τον
συντηρούσαν στη ζωή και αξιοποιούσαν τις προσδοκίες του για μία καλύτερη ζωή.
Αν μεταφέρουμε την έννοια «πελάτες» σήμερα,
κάτω από τις
διαταγές της τρόικα, θα δούμε ότι δώσαμε εργασία σε κάποιους ανθρώπους ενός
οργανισμού με πνεύμα κυρίως καταστροφικής μανίας. Φαντάζεται κανείς την χαρά
του ΔΝΤ να έχει την Ελλάδα πελάτη, να της επιβάλει λογικές και πρακτικές
παράνοιας με κύριο σκοπό την οικονομική αιχμαλωσία.
Στα δικά μας συντρίμμια θα οικοδομήσουν τον δικό τους
πλούτο, χρηματοοικονομικό και εμπράγματης περιουσίας με πολιτισμικές
προεκτάσεις. Με την επιλογή της απαξίωσης του ελληνικού εργατικού δυναμικού θα
δημιουργήσουν για λογαριασμό τους σπίτια που θα τα γεμίσουν με πλάκες χρυσού. Η
Ελλάδα θα χειροτερεύσει πολιτισμικά, οικονομικά και κοινωνικά ενώ η τρόικα θα
«παντελονιάσει» τεράστιο κομμάτι του εθνικού πλούτου. Η τρόικα επέλεξε το δικό
της οικονομικό καλπασμό σε ανοιχτό ορίζοντα με αραβικά άλογα ενώ έκλεισε στο
ιππευτήριο την Ελλάδα να κάνει βάδην στα λασπόνερα. Επιτέλους, κάποιος να
ανοίξει την πόρτα του ιππευτηρίου της Ελλάδας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου